Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania, takie jak wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej, dochody z majątku wspólnego lub osobistego każdego z małżonków, środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków, jak również kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Pozostałe przedmioty majątkowe, w tym przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej i przedmioty majątkowe nabyte w drodze dziedziczenia lub darowizny, stanowią majątek osobisty każdego z małżonków. Polski system prawa przewiduje wybór przez małżonków w drodze umowy innego ustroju, który będzie obowiązywał w ich związku małżeńskim. Pierwszym z nich jest rozdzielność majątkowa, która polega na tym, że każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy majątkowej małżeńskiej, jak i majątek nabyty później. Każdy z małżonków samodzielnie zarządza swoim majątkiem. Modyfikacją rozdzielności majątkowej jest rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków, która różni się tym, iż po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonek, którego dorobek (wzrost wartości majątku) jest mniejszy, może żądać wyrównania dorobku od drugiego małżonka. W drodze umowy majątkowej małżeńskiej można rozszerzyć lub ograniczyć wspólność majątkową, czyli włączyć do wspólności niektóre przedmioty majątkowe, które stanowią majątek osobisty każdego z małżonków albo wręcz przeciwnie – wyłączyć ze wspólność niektóre przedmioty, które odtąd stanowić będą majątek osobisty. Umowę majątkową małżeńską można zawrzeć przed zawarciem związku małżeńskiego lub w jego trakcie, przy czym jeśli małżonkowie stwierdzą, że zmieniły się ich potrzeby, mogą oni dowolnie tę umowę zmienić lub rozwiązać. Zarówno zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej, jak i jej rozwiązanie wymaga formy aktu notarialnego pod rygorem nieważności.